Stond je aan de grond genageld? De zogenaamde freeze respons. Je hebt dan alles vermeden, nauwelijk geademd en je in jezelf teruggetrokken en alles geaccepteerd.

Een andere mogelijkheid is dat je gevlucht bent, bijvoorbeeld in je fantasie of je bent letterlijk weggegaan. De zogenaamde vlucht respons.

Of je bent gaan vechten, je hebt je verontwaardiging geuit of hebt je verdedigd of beschermd, maar zonder resultaat en bent nog steeds perplex.

Deze 3 F reacties: freeze, flight en fight kunnen opgesloten blijven in je lijf, je blijft rusteloos, blijft twijfelen. Je durft geen keuze te maken en als je een keuze maakt, ben je als de dood dat er weer iets onvoorspelbaars gebeurt. Je durft niet te vertrouwen. Je raakt steeds weer in paniek of bent rusteloos.

Weer controle over je eigen leven krijgen, een eigen ritme of ritueel hebben in je dag, is een eerste vereiste. Dat geeft weer controle over jezelf, over je lichaam. Dan weet je waar je staat. Dan kun je om je heen kijken en beoordelen of het veilig is of niet. Dan komt er controle over de tijd. Je weet welke afspraken je met jezelf gemaakt hebt. Je weet of je je laat verleiden om iets anders te doen of afleiden door prikkels van buiten. Kies je voor een focus of laat je je bepalen door de externe chaos, de waan van de dag. Routine geeft rust en overzicht.

Als we een fokus hebben, dan zien we dat een fokus meestal twee kanten heeft. Meestal gaan we dan twijfelen: "zal ik wel iets zeggen of niet". "Zal ik wel iets doen of niet". We wikken en wegen. Keuzes maken heeft altijd gevolgen. Het is goed om te wikken en wegen. Wikken en wegen betekent dat je nadenkt over de gevolgen voor jezelf en voor de ander. Denk maar aan Vrouwe Justitia, die een weegschaal in haar hand heeft.

Leven is echter ook bewegen en bewegen betekent beslissen en je kenbaar maken in relaties, b.v. in je gezin, je werk of de buitenwereld. Als je beslist, word je duidelijk voor jezelf. Je weet dan dat je jezelf beschermt, of besluit dat het verstandiger is om b.v. niets te zeggen of te doen. En als je wel iets zegt of doet, dan kun je duidelijk uitleggen wat je motivatie en zienswijze is.

  Daarbij gebruik ik

• uiteraard probeer ik goed te luisteren wat je bezig houdt,
• opstellingen, waarbij ik je vraag het probleem neer te leggen op de grond met matjes, zodat ik zie om welke dynamiek het gaat, zodat we elkaar echt goed begrijpen.
• Ik let op lichaamshoudingen. Ons lichaam reageert sneller dan ons denken. Voor voelen of iets prettig is of niet, hebben we  meer tijd nodig.
• Ik let op symbolen, hoeveel energie zit er in een probleem.
• En verder  gebruik ik wat er in me opkomt. Sandplay, tekeningen, etc.

Wil je meer lezen over de 3 F reacties en hun invloed? lees dan mijn artikel "rechtvaardigheid - hoe speel ik de bal"

Met mijn collega uitzoeken, hoe we het beste een cliënt kunnen helpen, vind ik heel leuk. Ik leer ervan en ontdek dat ik zelf veel ervaring heb en een bijdrage kan leveren.

Vooral als het gaat om de verbinding tussen de reguliere hulpverlening en het betrekken van de lichamelijke reacties van mensen bij het therapie proces, heb ik de laatste 20 jaar veel geleerd.

Ook opstellingen, een non verbale manier van werken, kan veel bijdragen. Onze taal heeft veel uitdrukkingen die benoemen wat een trauma fysiek kan betekenen. "Verstijfd van schrik". "De adem stokt in mijn keel". "Even op adem komen". Lichamelijke reacties zijn sneller dan verbale bewuste reacties. Het is zo belangrijk dat cliënten dit gaan ervaren en juist door naar hun lichaam te luisteren, is verandering mogelijk. In een rustige en veilige setting met elkaar zoeken wat de cliënt is overkomen, opent nieuwe mogelijkheden. Het opent nieuwe zienswijzen bij zowel de cliënt als bij onszelf.

Neem even contact op en we bepalen gezamenlijk welke vorm en intensiteit wenselijk is.