En het is binnen in het diepste innerlijk van de mens, zijn onherleidbare onderwereld, dat het niets ontspruit. Het ontspruit voortdurend in een kalm en onverbiddelijk vloeien en verenigt de tegenstellingen zonder ze te laten versmelten. Het maakt plaats en is onverbiddelijk; het is de ontkenning van het zijn en voor wie zich er door laat fascineren wordt ze, het hele zijn in de vernietiging.
Maria Zambrano
Archetypen
Wat zijn de feiten als we ze zo verschillend kunnen interpreteren? Niemand zal denk ik ontkennen dat we geboren worden en sterven. Dat is een feit.
Geboren worden is een begin en sterven is een einde hier op aarde.
Het begin
Op internet vond ik wat religies ons vertellen over het begin:
Volgens het hindoeïsme is er een trilling of vibratie in de wereld. In het hindoeïsme is het oergeluid "Aum" een universeel principe zonder specifieke persoon, terwijl in het christendom "het Woord" wordt geïdentificeerd met een persoonlijke God in de vorm van Christus.
Het hindoeïsme richt zich op de trilling en energie van het geluid, terwijl het christendom meer nadruk legt op de conceptuele en relationele betekenis van het geluid; "het Woord".
Beide tradities nodigen ons uit om de oorsprong van alles te overdenken en de diepere aard van de werkelijkheid te begrijpen.
In het hindoeïsme is het het geluid. Dat betekent dat er ook geen geluid is. Dus het begin is een dualiteit. Er zijn twee mogelijkheden.
Het Joodse, Christelijke en Islamitische geloof hebben het oude testament als eerste boek, daar staat: In het begin was er een schepping van licht en donker, en ... het begin was het woord, met andere woorden er kan ook geen licht en geen donker zijn en geen woord zijn.
Geluid of het woord
Hoe ervaren we het geluid of het woord. De uitersten zijn "te veel". Het licht kan verblindend zijn, het geluid kan oorverdovend zijn, het kan onhoorbaar zijn, het woord kan overrompelend en
overspoelend zijn, het kan vernederend, kwetsend, beledigend, kleinmakend, onterend en pijnlijk zijn. Afhankelijk van de context en de toon waarin het wordt uitgesproken.
De uitersten zijn eigenlijk archetypen
Het woord archetype bestaatuit ‘arche’, wat in het Oudgrieks ‘begin’ betekent; en ‘tupos’,wat gestalte of afbeelding (patroon, model oftype) betekent. Dus begin afbeelding.
We vertellen verhalen en verhalen bevatten emoties. Verhalen zijn al zo oud als de mensheid zelf. Werden de verhalen vroeger vooral van mond tot mond verteld aan elkaar. Later werden verhalen getoond in toneelstukken of als poppenkast uitvoering. Nu kun je ze zien in films of op televisie of kun je ze lezen in boeken en op sociale media. De oude verhalen kennen we vaak als sprookjes, mythes, sagen of legendes. En of ze nu in een modern jasje worden geplaatst, de personages blijven vaak hetzelfde. Die hoofdrol- en bijrolspelers hebben zo hun eigen karakter
en karaktereigenschappen. In het Engels noem je een rol die een acteur of actrice speelt
een character. Ook het woord karikatuur heeft er mee te maken. Daarbij worden de kenmerken die bij een archetype horen nog eens extra uitvergroot. Meestal slaan die archetypen op mensen, maar het kunnen ook dieren zijn zoals in een film als de Lion King. Vaak herkennen we
die typische persoonlijkheden (archetypen) meteen en zijn ze in de verhalen van
over de hele wereld ongeveer hetzelfde (universeel). Het is net als bij het herkennen van kleuren. Iedereen heeft meerdere van deze archetypen in zich, maar meestal springt ééntje er boven uit. Ook kun je vrij gemakkelijk een beroep bij zo'n archetype bedenken.
Jungiaanse archetypen
In de Jungiaanse psychologie zijn archetypen inhouden uit het "collectief onbewuste": overgeërfde, onbewuste ideeën en beelden die van groot belang zijn bij de vorming van onze persoonlijkheid en onbewust invloed uitoefenen op ons gedrag. De vijf belangrijkste archetypen
van Carl Gustav Jung zijn: De persona, de anima, de animus, de schaduw en het zelf.
Omdat archetypes diep geworteld zijn in de menselijke ervaring, hebben ze de kracht om universele gevoelens, aspiraties en verlangens aan te boren. Wanneer reclamemerken zich met deze archetypen verbinden, spreken ze niet alleen het rationele denken van consumenten aan,
maar ook hun emoties en diepste verlangens.
Gedrag: Archetypen zijn " de vormen die de instincten aannemen ." Ze zijn een beetje zoals persoonlijkheden voor de ziel. Emoties: Wanneer je een emotie ervaart, is het de emotie van een archetype. Bijvoorbeeld, geliefden zijn gepassioneerd, sadisten zijn haatdragend, krijgers zijn moedig.
Een archetype heeft te maken met een beginbeeld. Volgens Jung zijn deze beelden onbewust, maar hebben ze wel invloed op ons gedrag.
Er zijn volgens Jung 12 archetypen. 12 manieren om je in de wereld neer te zetten. Op internet vond ik onderstaande beschrijving van de archetypen.



Het zal duidelijk zijn dat als iemand een uitgesproken archetype is, dat er moeilijk mee te praten valt. Ze zijn overtuigd van hun manier van communiceren en van hun overtuigingen. Ze laten zich helemaal door hun gevoel meeslepen.
Vandaar dat met de uitersten niet te onderhandelen valt. Bij het formeren van ons kabinet hebben ze 2 maanden onderhandeld over de grondwet. Kennelijk sprak een ieder een heel andere taal, vanuit een heel andere positie of plek en konden ze zich totaal niet inleven in
de gevoelens en argumenten van de ander. Archetypen zijn vaak wat rechtlijnig.
Een redder weet bijvoorbeeld meteen wat goed is voor een persoon en wat hij of zij moet doen. Zonder eerst af te wachten wat de ander zelf probeert. Er is geen ruimte voor de ander en de ander krijgt geen tijd om iets te overdenken, laat staan iets terug te zeggen..
Een bemiddelaar, vertrouwenspersoon zullen ze niet snel worden. Aan de andere kant brengen deze mensen wel spanning in de maatschappij en vaak brengen ze ook wel misstanden aan het licht. Maar ze handelen vaak wat impulsief op basis van hun instincten. Er is weinig reflectie of er is zoveel reflectie dat ze niet in beweging komen.
Persoonlijkheid verwijst naar de aangeboren kwaliteiten van een persoon die zijn gevormd door een combinatie van genetische en omgevingsfactoren. Deze eigenschappen worden op een jonge leeftijd al ontwikkeld en blijven relatief constant. Dit betekent dat persoonlijkheidskenmerken over het algemeen stabiel zijn, wat ons helpt om het
“waarom” achter gedragspatronen te begrijpen
Persona is het waarom we geneigd zijn ons op een bepaalde manier te gedragen en gedrag is wat we doen. Dus aan het gedrag herkennen we welk archetype dominant is en hoe dominant het is.
Mijn eerste blog ging over patronen die gebaseerd zijn op een blik op de toekomst of een blik op het verleden en behouden wat je hebt. Er zijn doeners, die oplossingen willen en op de toekomst gericht zijn. Zij zien tegenslagen steeds door de buitenwacht veroorzaakt. Zelf
hebben ze niets verkeerd gedaan. Bijvoorbeeld : de held.
De ja-maar, mensen leven in het verleden, zoeken houvast, willen behouden wat ze hebben. Deze uitersten zijn eigenlijk onzeker en moeten hun gevoel overschreeuwen of hun gevoel negeren. Bijvoorbeeld : de dictator.
De mensen die zich met meerdere archetypenkunnen identificeren zijn degenen die zich in verschillende posities kunnen inleven, kunnen onderhandelen en compromissen kunnen maken.
Het niets
Tegenover deze archetypen is het niets. “ Het ontspruit voortdurend in een kalm en onverbiddelijk vloeien en verenigt de tegenstellingen zonder ze te laten versmelten. Het maakt plaats en is onverbiddelijk; het is de ontkenning van het zijn en voor wie zich er door laat
fascineren wordt ze, het hele zijn in de vernietiging".
In het begin is er niets, dan komt vibratie, dan geluid, dan het gevoel, dan het woord (de betekenis), dan het verhaal (de emotie) en dan het delen van het verhaal, de relatie, het delen van de betekenis. Misschien komt dan het lijden, maar ook de vreugde als we ons
verhaal mogen delen en begrepen worden en gezamenlijk tot een besluit kunnen
komen. Als er ontwikkeling is in ons denken.
In de bijbel staat dat we de aarde moeten bewerken. Adam krijgt in Genesis 2:15 de taak om de hof van Eden te bouwen en te bewaren. Hij plaatste Adam in de tuin om “het te bewerken en te bewaren” (2:15). Hij vertelde Adam om alle dieren een naam te geven (2:18-20).27
Met andere woorden we moeten iets ondernemen, onszelf een doel stellen. Een naam geven aan de dingen die voor ons belangrijk zijn. Een naam geven betekent een identiteit, een bestaansrecht, een richting. Het geeft verbinding en erkenning. Maar hoe we dat doen, daar gaat het over. We hebben overleefd door samen te werken. Hoe werken we samen? Is het prettig of onprettig, is het schadelijk voor elkaar of opbouwend?